36/33
Narrative
Dünyanın en büyük opera sanatçısı Maria Callas, 1970’lerin Paris’inde, kimliği ve hayatıyla yüzleşirken hayatının son günlerini yaşıyor. Angelina Jolie ve yönetmen Pablo Larraín, dünyaca ünlü opera sanatçısı Maria Callas’ın yürek burkan gerçek hikayesiyle nasıl bağlantı kurduklarını tartışıyor. Pablo Larraín’in, Jackie (2016) ve Spencer’dan (2021) sonra kadın başrollü biyografik filmlerden oluşan ve « Topuklu Kadın » olarak adlandırılan üçlemesinin üçüncü ve son filmi. Maria Callas: Garsonların beni tanıdığı bir kafede bana masa ayırtın. Övgüye ihtiyacım var. Close-Up: Why do We Need the Venice Film Festival? (2024) filminde referans alınmıştır. Otello 4. Perde: ‘Ave Maria’ (Desdemona)Orchester de la Société des Concerts du Conservatoire’dan Maria Callas tarafından seslendirildiŞef: Nicola RescignoYazar: Giuseppe Verdi, Arrigo BoitoBir Warner Classics Yayını, (s) 1964 Parlophone Records LimitedYeniden düzenleme: 2014 Parlophone Records LimitedWarner Music Group Germany Holding GmbH izniyle, bir Warner Music Group Şirketi. Bu filmin büyük bir özen ve sevgiyle yapıldığından eminim, AMA bence en çok eksik olan şey NEFES.Opera şarkıcıları nefeslerini nasıl kontrol edeceklerini öğreniyorlar, böylece bizimkileri büyüleyebiliyorlar. Ve diğer daha az olumlu eleştirilere katılıyorum, açılış sahnesi gerçekten dudak senkronizasyonunun kötü bir örneğiydi, özellikle de Bayan Jolie’nin nefes aldığını göremediğim için! Elbette La Callas göz alıcı bir hayat yaşadı ama bana göre bu filmde odak noktası daha çok görselliğe yönelikti. Bu, sonuna kadar izlemeyi bırakmama neden olan bir filmdi ve bunun için üzgünüm. Ben de bu iki ikonik kadın için büyük umutlar besliyordum. "Yüzyıllık Yalnızlık" bu ayın en büyük TV ve yayın prömiyerlerinden biri. Daha fazlası için Aralık takvimimize göz atın!
Thunderbolts 10bit X265 Downloadmagnet